Wybór dzieci pokazał, że najcenniejsze co możemy im dać to wspólnie spędzony czas i uwaga. Okazuje się, że to nie drogie zabawki czy gry gwarantują dobrą relację, ale właśnie bycie razem z dzieckiem. Różne wspólne doświadczenia, gotowanie razem, zabawy, gry planszowe, czytanie książek, wspólne spacery, gra w piłkę pogłębiają więź miedzy dzieckiem a rodzicami. Bardzo ważne jest, żeby rodzice wykazywali zainteresowanie tym, co dzieje się w życiu dziecka. Warto rozmawiać z dzieckiem o tym co się działo w szkole, o jego zainteresowaniach, przyjaciołach i problemach.

W dzisiejszych czasach, gdy większość z nas ginie za ekranami swoich smartfonów czy laptopów dobrze jest znaleźć złoty środek i nie zatracić się w wirtualnym świecie. Oczywiście nie unikniemy sytuacji, gdy dziecko będzie oglądało bajki czy grało w gry komputerowe.  O ile to możliwe, starajmy się oglądać te filmy razem z naszymi pociechami i wybierać takie, które dostosowane są do wieku dziecka. Później warto też wspólnie omówić co wydarzyło się w bajce, jaki był jej morał. Podobnie sytuacja wygląda z grami komputerowymi. Oferta rynku w tym zakresie jest bardzo szeroka, więc z pewnością znajdziemy takie propozycje,  w które da się grać wspólnie. Współzawodnictwo z rodzicem i przy okazji dobrą zabawę dziecko doceni na pewno bardziej niż granie w pojedynkę.  

Należy pamiętać o tym, że nic nie zastąpi relacji z drugim człowiekiem i żadna technologia nie zrówna się z rozmową czy przytuleniem, którego dzieci potrzebują w szczególności. Badania pokazują, że dzieci, które są często przytulane dużo lepiej się rozwijają, wytwarza się poczucie bezpieczeństwa, bliskości i akceptacji. Trwanie przy dziecku i odpowiednie reagowanie w sytuacji jego lęku, stresu, płaczu czy złości, umiejętność nazywania tych emocji, szczera rozmowa, radzenie sobie razem wspólnymi siłami z takimi sytuacjami buduje w dziecku zdolność do świadomego przeżywania swoich emocji i ich akceptacji, troskliwość wobec innych, umiejętność budowania konstruktywnych i trwałych relacji. Jeśli nie odpowiadamy właściwie na potrzeby dziecka, nie przytulamy go, gdy płacze wówczas w jego mózgu podnosi się poziom kortyzolu, czyli hormonu stresu. Trwałe narażenie dziecka na takie napięcie może przyczynić się do nadmiernego wykształcenia systemu strachu. Poczucie bliskości z rodzicem kształtuje u dziecka dojrzałość emocjonalną i psychiczną w przyszłości, co oznacza, że wyrośnie ono na dojrzałego człowieka, który będzie potrafił wchodzić w relacje z innymi ludźmi, będzie czuć się dobrze w towarzystwie i będzie umiał nawiązywać bliskie relacje w rodzinie czy związku.

Bardzo ważne jest również umiejętne stawianie granic małemu człowiekowi, który sam nie jest w stanie racjonalnie tego zrobić, dzięki temu  dziecko czuje  się bezpiecznie.  Wie jak należy się zachowywać, na co może sobie pozwolić, a na co nie. Wie jak poruszać się w swoim otoczeniu, później także w świecie. Na bazie tych doświadczeń  kształtuje się  poczucie własnej wartości u dziecka.

Istotne w dobrej relacji jest to, aby umieć rozmawiać z dzieckiem i słuchać tego co do nas mówi. W ten sposób pokazujemy, że jego zdanie jest dla nas ważne i się z nim liczymy. Jednak nie wystarczy jedynie patrzeć i kiwać potakująco głową, ponieważ wtedy dziecko wyczuje, że wcale go nie słuchamy. Powinniśmy okazać zainteresowanie, nie przerywać, zadawać pytania i drążyć temat. Z pozoru błaha dla rodzica sprawa może okazać się dla dziecka bardzo dużym wyzwaniem czy problemem. Dziecko uczy się po przez obserwację zachowań dorosłych, dlatego ważne jest, żeby dawać mu dobry przykład. Wspólne rodzinne rozmowy, posiłki, okazywanie sobie nawzajem szacunku i bycie razem pokaże dziecku jak powinny wyglądać relacje wśród bliskich i zwiększy prawdopodobieństwo, że dziecko w przyszłości wprowadzi podobny model funkcjonowania w swojej rodzinie.

Martyna Keczmerska

Psycholog